Little Goa
“Little Goa” is de naam van het huisje van Ineke en Barth, waar ik verblijf tijdens mijn twee weken durende residentie in Piccardthof.
Na mijn afstuderen aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam in 2022, begon ik fulltime te werken als barista in een veganistisch, biologisch, glutenvrij en suikervrij café. Ik verdiende 11,26 euro per uur. Mijn eerste salaris ging naar huur, afbetalingen van leningen en boodschappen. Met wat er overbleef, kocht ik een siliconen nepzwangere buik. Ik deed hem ’s ochtends om, ging naar een fotostudio en bracht de rest van de dag door met mijn buik.
Ik werd datgene waarvan ik denk dat veel mensen het worden wanneer ze niet weten wie ze willen zijn of wat ze willen doen.
Een maand later werd ik gepromoveerd tot Barista+, waarbij ik een euro meer per uur verdiende. Een maand later stond ik op het punt om gepromoveerd te worden tot assistent-manager. Ik nam ontslag. Ik werkte vervolgens als kunstbehandelaar, kunstenaar-assistent, bakwagenchauffeur, schoonmaker, curator, redacteur, gastvrouw, schilder en serveerster. Nu werk ik als kok in een klimhal. Ik was nog nooit geen student geweest, en ik vond het niet leuk.
In maart 2023 werd ik toegelaten tot de Low-res MFA aan SAIC (School of the Art Institute of Chicago). Ik was extatisch totdat ik me realiseerde dat de exorbitante collegegelden, een factor die ik naïef over het hoofd had gezien, een rol speelden. Ik nam contact op met elke organisatie en persoon waarvan ik dacht dat ze me zouden kunnen helpen. Helaas was het veiligstellen van 50.000 dollar in minder dan vier maanden moeilijker dan ik had verwacht. Ik overwoog al om mijn toelating af te wijzen toen mijn vader een zelfmoordpoging deed. Ik gaf het programma op en gaf hem de schuld.
Ik bracht mei, juni en juli door in een door mij gefinancierde kunstenaarsresidentie in oost Frankrijk. Ik keek ernaar uit om me te vervelen, maar ik besefte dat ik liever mijn gebrek aan energie en motivatie toeschreef aan mijn drukke schema. Ik had de intentie om fysieke werken te maken, maar dat kwam er niet van, ongeïnspireerd en worstelend om het maken van objecten te rechtvaardigen in een wereld die verzadigd is met afval en beelden.
In augustus 2023 nam ik deel aan het midseason-programma voor opkomende kunstenaars van het resort.
Op 23 november bezocht onze groep Piccardthof voor het eerst, de verrassingslocatie van onze tentoonstelling, maar ik was geveld door keelontsteking. Jim, die destijds mijn vriend was, zorgde voor me. We ontmoetten elkaar in september. Jim is gebruind, gespierd en woont alleen in een flat die zijn ouders voor hem hebben gekocht. Hij hield me warm, en af en toe verdwaalde ik in zijn ogen, maar hij gaf me geen vlinders. Toch fantaseerde ik soms over samenwonen. Hij zou afstuderen, en we zouden naar Brazilië verhuizen. We zouden een hond nemen. Hij zou zijn dagen doorbrengen met kitesurfen, en ik zou zeker iets hebben gevonden om mezelf bezig te houden.
Toen ik hersteld was, bouwde ik een moestuin in mijn slaapkamer.
Ik ben opgegroeid in Parijs. Ik had nooit een tuin gehad of interesse gehad in tuinieren. Maar ik vulde de vloer van mijn slaapkamer met aarde, compost en boomschors en zaaide meerdere soorten bladgroenten.
Er zijn veel dingen gebeurd sinds mijn afstuderen, maar er is niet veel veranderd, en vaker wel dan niet voelt elke dag hetzelfde. Ik slaap veel, maar ik ben altijd moe. Ik heb vreemde dromen. Ik word zwetend wakker. Een paar weken geleden droomde ik dat mijn vader en moeder zelfmoord pleegden en dat mijn broer stikte in een stuk papier. Ik vraag me af hoe ik kunst kan maken als alles om me heen uit elkaar lijkt te vallen.
Tuinieren is moeilijker dan ik had verwacht. Mijn slaapkamer heeft onvoldoende zonlicht, de lucht is vochtig en de meeste zaailingen halen het niet tot de vegetatieve fase. Ik slaap met het raam open en met een slaapmasker. Ik tuinier elke dag een beetje, wanneer ik er zin in heb of wanneer ik tijd heb. Ik geniet van de verraste uitdrukkingen op mensen hun gezichten als ik ze erover vertel.
Terwijl ik verblijf in Piccardthof, geeft een vriend water aan mijn tuin. Ik zie Jim niet meer. Ik word elke dag om twaalf uur wakker en eet niet erg goed. Maar ik vind het hier leuk. Het is de eerste keer dat ik iets heb geschreven sinds mijn afstuderen en de eerste keer dat ik vergoed word voor mijn artistieke praktijk. Ik lees veel. Ik kijk niet zo vaak op mijn telefoon als normaal. En alles om me heen is mooi.
Email: madeleine.peccoux@gmail.com
Instagram: @madeleinepeccoux
Website: madeleineelisabethpeccoux.com